Kül Tayini
BuÄŸdaylarda kül miktarı ekmekçilik deÄŸeri ile ilgili olup, unların tipi hakkında fikir verir. TSE kül miktarlarına göre unları tiplere ayırmıştır. Kül miktarı un sınıflandırmasının bir faktörü olarak kullanılmaktadır. Kül miktarı çeÅŸit, yetiÅŸme ÅŸartları, iklim ve toprak özelliklerine göre deÄŸiÅŸir. Toprakta alınabilir fosfor miktarı azalırsa buÄŸdayda kül miktarı da azalır. Ä°klimin kurak olması da kül miktarını düÅŸürür.
Prensip:
Organik maddelerin yanması sonucu kalan inorganik mineral madde toplamına kül denir. Deneyin prensibi organik maddeleri yakarak uzaklaÅŸtırmaktır.
Deneyin Yapışı
Kül miktarı tayini buÄŸday ve un örneklerinin porselen yada nikel krozeler içinde fırında yakmak suretiyle yapılır.
Sabit tartım: Yıkanmış temizlenmiÅŸ, porselen kroze 200-250 ºC deki 30 dk tutulur, desikatörde soÄŸutulur, tartılır. Tekrar fırında bir süre tutulur, desikatörde soÄŸutulur ve tartılır. Ä°ki tartım arasındaki fark en az 0,0002 ise sabit tartıma gelmiÅŸ demektir.
Sabit tartıma getirilmiÅŸ porselen krozenin darası hassas terazide alınır. Sonra 3-5 gr un konur, un ıslanacak kadar saf alkol eklenir. Kroze fırının ön kapak kısmında veya bek üzerinde yakılır ve fırın sıcaklığı kademeli olarak arttırılarak 500± 10 °Ð¡ veya 900±20 °Ð¡ ’ye çıkarılır. En az 2 saat ayarlanan sıcaklıkta yakılır. Numune bembeyaz kül renginde olmalıdır. Siyah lekeler iyi yanmamışlığın ifadesidir. Ä°yice yanan numune fırının ön kapak kısmında biraz soÄŸutulur, desikatörde soÄŸutulup, tartılır. Kuru madde esasına göre % kül miktarı hesaplanır. Deney 2 paralel yapılarak aradaki farkın % 0,02 den fazla olduÄŸu durumlarda tekrar edilmelidir. Isıtma, soÄŸutma, tartma iÅŸlemlerine sabit tartım elde edilinceye kadar devam edilmelidir.
Kuru madde üzerinden %K(kül) miktarı:
​
K( % ağırlıkça ) = M1* 100 * 100 M1 = Kalıntının ağırlığı (gr)
M2 100-R M2 = Deney numunesinin ağırlığı (gr)
R = Numunedeki nem miktarı (% ağırlık olarak